کُرکُری
باغیم و پُر شکوفه و سبزیم و خرّمیم
گسترده خوانِ عیش به هر سوی عالمیم
یاسیم و سوسنیم، لطیفیم و نازکیم
گردو بُنیم و بید، ستبریم و محکمیم
خورشیدِ بیدریغِ حیاتیم گاه و نیز
ابری گشاده دست و نثارِ دمادمیم
در هر بهار، بیرق و پرچم، هزار رنگ
در جان‌مان شکوفد و خود نفیِ پرچمیم
آغوشِ بازِ ما نگر و سوی ما خرام
پا تا به سر به صورتِ یک خیرِ مقدمیم
پروانه‌وار چون پَری اندر میانِ گل
ما را مبر ز خاطرِ خود، ما مقدّمیم
باشد اگر خدای و بهشتی گر آفرید
از ما چرا دریغ کند؟
ما هم آدمیم
عمری گذشت در طلبِ لحظه‌ای که نیست
زین عمر چیست مقصدِ ما گر نه با همیم؟
سعید یوسف، 25/5/2015، شیکاگو
به نقل از:
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar